The Basic Principles Of درمان پارکینسون

The Basic Principles Of درمان پارکینسون

Blog Article

قامت خمیده به‌صورتی‌که سر به جلو خم می‌شود و شانه‌ها حالت افتادگی پیدا می‌کنند

زمانی که بیمار از این داروها استفاده کند، می‌تواند علائمش را کاهش دهد. اما هنگام قطع دارو، ممکن است علائم با شدت بیشتری ادامه پیدا کند. گاهی اوقات پزشک متخصص برای درمان بیماری پارکینسون، جراحی را هم در نظر می‌گیرد.

با این وجود، این دو بیماری بسیار متفاوت هستند.  عمده ترین تفاوت ها عبارتند از:

جدیدترین روش‌هایی که برای درمان این بیماری در نظر گرفته شده است، ژن درمانی و استفاده از سلول‌های بنیادی است که ممکن است دسترسی به آنها سخت باشد اما تا حد زیادی کمک کننده اند.

اگر علائم غیر معمول  دارید ، ممکن است پزشک هنگام تشخیص هر دوی این شرایط را در نظر بگیرد.

پارکینسون در زندگی افراد تاثیر بسیار بدی خواهد گذاشت. از دست دادن امید به زندگی و بهبود وضعیت ، داشتن بیماری های مرتبط با سن ، ابتلا به سکته مغزی و غیره موجب مرگ این بیماران می شود. اما شایع ترین علت مرگ در این افراد ذات الریه می باشد ، چرا که این بیماری توانایی بیماران را در زمان بلع با اختلال رو به رو می کند ، علاوه بر آن نیز به وجود آمدن اختلال در گفتار و صحبت کردن آن ها باعث می شود بیماران مبتلا به فلج لرزان نتوانند به خوبی از خود مراقبت کنند.

استراحت کافی ، ورزش و رژیم متعادل مهم است.  گفتاردرمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند به بهبود ارتباطات فرد و توانایی مراقبت از خود کمک کنند.

بالا رفتن سن به همراه التهاب و آسیب های سلولی، یکی از فاکتورهای اصلی در بروز این بیماری می باشد.

دارو درمانی همراه با کاردرمانی ممکن است به کاهش علائم کمک کند. (تاثیر کاردرمانی بر پارکینسون)

عوارض ناشی از پارکینسون می تواند کیفیت زندگی و پیش آگهی را تا حد زیادی کاهش دهد.  به عنوان مثال ، افراد مبتلا به پارکینسون می توانند سقوط خطرناک و همچنین لخته شدن خون در ریه ها و پاها را تجربه کنند.  این عوارض می بیماری پارکینسون شدید توانند کشنده باشند.

علائم غیر حرکتی ممکن است در بسیاری از افراد نیاز به درمان اضافی داشته باشد. این علائم می توانند با پیشرفت بیماری پیشرفت کنند.

ماهی ماکرل، سالمون و گردو منابع خوبی از اسید چرب امگا ۳ هستند.

برخی از بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دست‌ها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی‌ های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.

حرکات به طور قابل توجهی کندتر می شوند ، که در نتیجه، فعالیت ها هم کندتر می شوند.  مسائل مربوط به تعادل نیز اهمیت بیشتری پیدا می کنند و بنابراین سقوط و افتادن بیشتر شایع می شود.